برداشت آزاد از عناصر گیاهی سفالینه های سلطان آباد (سده های هفتم و هشتم هجری) در سرامیک معاصر

انسان جزئی از طبیعت است و ارتباط نزدیکش با طبیعت، باعث ادامه حیات و دوام زندگی اوست. توجه به انسان و نیازهای غریزی او از جمله نیاز به طبیعت و ارتباط با آن موجب شده است تا رویکردهای هنر در بازآفرینی طبیعت همواره مورد توجه قرار گیرد هنرمند سفالگر ایرانی در تمامی قرون همیشه شیفته و مفتون طبیعت بوده و در هر مکان و زمانی به نحوی تصویری از طبیعت را در آثار خویش انعکاس داده است. در این میان بارزترین جلوه بازتاب طبیعت در سفالینه های سلطان آباد به چشم می خورد. سلطان آباد و حومه آن (اراک فعلی) یکی از مراکز سفال سازی مهم ایران بوده که سفالگری آن در زمان ایلخانیان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بازتاب طبیعت و خصوصاً بازتاب طبیعت گیاهی در سفالینه های سلطان آباد بسیار چشم گیر است. در این دوران به سبب آشنایی با سفال سازی خاور دور و مخصوصاً چین و همچنین علل مذهبی موضوعات چینی بر صنعت سفال سازی ایران هجوم آورد و مجموعه ای نقوش به طور گسترده ای به منابع چینی نزدیک شد طرح های طبیعی صنایع چین در ترسیم اشکال حیوانات و پرندگان و مناظر طبیعی به تدریج در تمام صنایع اسلامی و از جمله صنعت سفال سازی تاثیر کرد. سفالینه های سلطان آباد بارزترین آثاری هستند که با استفاده از عناصر عینی طبیعت مانند ققنوس، باریکه ابر و نیلوفر آبی که همگی از موضوعات رایج ایلخانی هستند و با طبیعت گرایی تازه ای که ان نیز ملهم از چین است، بخش وسیعی از طبیعت را به نمایش می گذارد. در این پژوهش سعی بر آن شده است تا با طراحی و ساخت نقش برجسته های ملهم از عناصر گیاهی سفالینه های سلطان آباد طبیعت را به زندگی روزمره پیوند زند.